Недела
7. јануари
1. ДА БИДЕМЕ УШТЕ ПОВНИМАТЕЛНИ
а. Кој свечен повик е упатен до секој од нас? Евреите 2:1,2.
б. Има ли надеж за нас „ако занемариме такво големо спасение“? Евреите 2:3.
„Ние го занемаруваме нашето спасение ако на авторите кои имаат само збунета идеја за значењето на религијата, им дадеме најистакнато место и покажеме најлојална почит, а Библијата ја правиме споредна. Оние кои се просветлени во врска со вистините од овие последни денови нема да најдат поука во книгите што вообичаено се проучуваат денес за работите што доаѓаат на нашиот свет; но Библијата е полна со знаење за Бога и е компетентна да го обучи ученикот да биде корисен во овој живот и за вечен живот“. – Fundamentals of Christian Education, p. 403.
„Должност на Божјиот народ е да ги подреди и запали светилките и да биде како народ кој го чека Младоженецот кога ќе се врати од свадбата. Не смеете да губите ниту еден момент во занемарување на големото спасение кое ви е обезбедено. Времето на тестирање на душите е при крај. Од ден на ден судбината на луѓето се запечатува, па дури и од овој собир не знаеме колкумина наскоро ќе ги затворат очите во мигот на смртта и ќе бидат положени во гроб. Сега треба да размислиме дека нашиот живот брзо поминува, дека не сме безбедни ниту еден момент, освен ако нашиот живот не е скриен со Христос во Бога“. – Selected Messages, bk. 1, p. 189.
Понеделник
8. јануари
2. ЧОВЕКОТ, ЦАРОТ НА ОВАА ПЛАНЕТА
а. Која била Божјата намера при создавањето на човекот? Создавање 1:26,27.
„Адам бил крунисан за цар на Едем. Нему му била дадена власт над секое живо суштество што Бог го создал. Господ ги благословил Адам и Ева со ум што не го дарувал на ниедно друго суштество. Тој го направил Адама законски владетел над сите дела на Своите раце. Човекот, создаден според Божјиот лик, можел да ги набљудува и цени Божјите славни дела во природата“. – Confrontation, pp. 10, 11.
б. Како резултат на човечкиот престап, кој станал кнез на овој свет? Јован 12:31; 14:30.
„Во борбата помеѓу Кнезот на светлината и поглаварот на царството на темнината се работело за прашања од огромно значење за светот. Бидејќи со искушение го навел човекот на грев, сатаната тврдел дека Земјата му припаѓа нему и затоа се нарекол себеси кнез на овој свет. Бидејќи прататкото и прамајката на целиот човечки род ги прилагодил кон својата природа, сатаната имал намера тука да основа свое царство. Тој изјавил дека луѓето го избрале за свој владетел. Со својата власт над луѓето, тој господарел со светот. Христос дошол да го негира ова тврдење на сатаната. Како Син Човечки, Христос ќе остане верен на Бога. На тој начин ќе се покаже дека сатаната не стекнал целосна власт над човечкиот род и дека неговото тврдење за власта над светот е лажно. Сите што сакаат да се ослободат од неговата власт ќе бидат ослободени. Ќе се поврати власта која била изгубена поради Адамовиот грев“. – Копнежот на вековите, 114.
в. Што се случило за време на Христовата победа на крстот? Откровение 12:10.
„Соборувањето на сатаната како клеветник на браќата на небото беше извршено со големото Христово дело, Кој се откажал од својот живот. И покрај тврдоглавиот отпор на сатаната, планот за откуп се спроведуваше. Човекот има таква вредност во очите на Христос што дури го дал и Својот живот за него. Сатаната, знаејќи дека империјата што ја узурпирал на крајот ќе му биде одземена, решил да не штеди напор да уништи што е можно повеќе суштества што Бог ги создал според Својот лик и подобие“. – The SDA Bible Commentary [E. G. White Comments], vol. 7, p. 973.
Вторник
9. јануари
3. НАДЕЖ ЗА ПАДНАТИОТ ЧОВЕЧКИ РОД
а. Колку луѓе се откупени со Христовата крв? Евреите 2:9; Јован 3:16.
„’Не припаѓате само на себе? Зашто скапо сте платени’... Каква цена беше платена за да се откупи паднатиот род“. – This Day With God, p. 255.
„Размислете колку го чинеше Христос да ги напушти небесните дворови и да ја заземе Својата позиција на чело на човештвото. Зошто го направи тоа? Затоа што Тој беше единствениот кој можеше да го откупи паднатиот род. Немаше ниту еден човек на светот без грев. Синот Божји слезе од Својот небесен престол, ја соблече царската облека и царската круна и ја облече Својата божествена природа со човечка. Тој дојде да умре за нас, да биде положен во гроб како сите други луѓе и да воскресне за наше оправдување. Дошол да се запознае со сите искушенија со кои се соочува човекот. Тој стана од гробот и над изнајмениот гроб на Јосиф објави: ‘Јас сум воскресението и животот.’ Оној што е еднаков со Бога помина низ смртта во наше име. Тој вкуси смрт за секој човек, за преку Него секој човек да биде учесник во вечниот живот“. – In Heavenly Places, p. 13.
б. Кого Исус ги нарекува Свои браќа и зошто? Евреите 2:11; Јован 17:17.
„Исус Христос е наш пример во сè. Тој го започна животот, помина низ различни животни искуства и го заврши Неговиот запис, со посветена човечка волја. Тој беше искушуван во сите точки како што сме ние, но никогаш не покажал ни најмала склоност да прави зло или да се бунтува против Бога, бидејќи се предал и Му ја посветил Својата волја... Оние кои имаат посветена волја, која е во согласност со волјата Христова, од ден на ден ќе ја соединуваат својата волја со Христовата; на тој начин тие ќе бидат благослов за другите, додека и самите ќе бидат проткаени со божествена сила. Многумина ги негуваат во себе оние работи што војуваат против душата; бидејќи нивните желби и нивната волја се насочени против Бога и се активни во службата на сатаната.
Да не му угодуваме повеќе на непријателот жалејќи се на силата на нашата зла волја; зашто со тоа ја храниме и охрабруваме нашата волја против Бога и му угодуваме на злобниот. Да се потсетиме дека ние сме Божји деца, обврзани да ја негуваме посветената волја што ни доаѓа од Бога. ‘А на сите што Го примија - на сите што веруваа во Неговото име - им даде моќ да станат чеда Божји; кои не по крв, ни по желба на телото, ни од похот машка, туку од Бога се родија’“. – The Signs of the Times, October 29, 1894.
Среда
10. јануари
4. УЧЕСНИК ВО ТЕЛОТО И КРВТА
а. Која природа ја примил Христос при Своето воплотување и зошто тоа било неопходно? Евреите 2:14-16.
„За Божјиот Син би било скоро бескрајно понижување да ја земе на Себе човечката природа, дури и тогаш, кога Адам сѐ уште бил невин во Едем. Меѓутоа, Исус примил на Себе човечки облик во времето кога човечкиот род бил ослабнат од гревот, кој постоел веќе четири илјади години. Како секое Адамово дете, Тој ги примил последиците од влијанието на големиот закон на наследството. Какви биле тие последици тоа го покажува историјата на Неговите земни предци. Со такво наследство Тој дошол да учествува во нашите страдања и искушенија и да ни даде пример на безгрешен живот“. – Копнежот на вековите, 48.
„Иако во Него немаше ни трага од грев, сепак Тој се покори да ја поврзе нашата падната човечка природа со Неговата божественост. Земајќи ја на тој начин човечката природа, Тој го почести човештвото. Откако ја презеде нашата падната природа, Тој покажа што би можело да стане со прифаќањето на обилната подготовка што ја направил за неа и со тоа што стана учесник во божествената природа“. – Selected Messages, bk. 3, p. 134.
б. Иако Христос ја зеде нашата падната природа, што треба да разбереме за Неговиот живот? Евреите 7:26; 4:15; 1. Петрово 2:21,22.
„Тој (Христос) е наш пример во сè. Тој ни е брат во нашите слабости ‘искушан во сè како и ние’; но, како безгрешен, Неговата природа се гнасела од гревот; Тој претрпел душевни борби и страдања во светот полн со грев“. – Патот кон Христа, 93,94.
„Преземајќи ја врз Себе човечката природа во нејзината падната состојба, Христос ни најмалку не учествувал во нејзиниот грев. Тој бил подложен на немоќите и слабостите со кои е опкружен човекот, ‘за да се исполни кажаното преку пророкот Исаија, кој вели: Тој врз Себе ги зеде нашите немоќи и ги понесе болестите’ (Матеј 8:17). Тој сочувствуваше со нашите слабости и беше искушуван во сè како и ние. А сепак, Тој не знаеше за грев. Тој беше ‘непорочното и чисто Јагне’ (1. Петрово 1:19). Ако сатаната можел барем малку да го искуша Христа да погреши, тој би му ја смачкал главата на Спасителот, но тој можел да ја допре само Неговата петица. Кога би успеал да ја смачка Христовата глава, секоја надеж за човечкиот род би исчезнала. Божјиот гнев ќе дојдеше врз Христа како што дошол врз Адама. И Христос и црквата би биле без надеж“. – Selected Messages, bk. 1, p. 256.
Четврток
11. јануари
5. МИЛОСТИВ И ВЕРЕН ПРОСВЕШТЕНИК
а. Каков Пријател имаме во небесното светилиште? Евреите 2:17.
„(Христос) Решил во сè да стане сличен на своите браќа.; да стане тело како што сме ние. Знаел што значи да се биде гладен, жеден и уморен. Како и ние, Тој се одржувал со храна и се освежувал со сон. Бил странец и патник на земјата - на светот, но не од светот; искушуван и мачен како што се искушувани и мачени денешните мажи и жени, но живеел живот без грев. Нежен, сочувствителен и жалослив, имајќи секогаш обѕир кон другите, Тој во целост го претставил Божјиот карактер. ‘И Речта стана тело и се всели меѓу нас’“ (Јован 1:14). – Делата на апостолите, 472.
б. Бидејќи е човек и божествен, што е спремен Христос да направи за секој од нас? Евреите 2:18; Псалм 40:8.
„Откако Исус дошол да престојува меѓу нас, ние знаеме дека Бог е запознаен со нашите неволји и дека Тој сочувствува со нас во нашите жалости. Секој Адамов син и ќерка можат да увидат дека нашиот Творец е пријател на грешниците. Зашто во секое учење за Божјата благодат, во секое ветување на радост, секој акт на љубов, во секоја божествена привлечност што се манифестирала во животот на Спасителот на Земјата, ние гледаме дека ‘Бог е со нас’...
Доколку би требало да поднесеме нешто што Исус не го поднел, врз основа на тоа, сатаната би кажал дека Божјата сила за нас би била недоволна. Затоа Исус бил ‘во сѐ искушан како нас’. (Евреите 4:15) Тој ги поднел сите проби на кои ние сме изложени. Во Своја корист, Тој не употребил никаква сила што не ни е дарежливо понудена и нам. Како човек, Тој бил изложен на искушение и го совладал со силата што му ја дал Бог... Неговиот живот сведочи за тоа дека е можно и ние да бидеме послушни на Божјиот закон“. – Копнежот на вековите, 24.
Петок
12. јануари
ЛИЧЕН ПРЕГЛЕД НА ПРАШАЊАТА
1. Зошто е опасно да се занемари проучувањето на Библијата, молитвата и да се предадеме на Бога?
2. Споредете ја моќта на вистинскиот Кнез на светлината наспроти фалбаџиското тврдење на сатаната.
3. На кој начин Христовата божествена понуда за спасение ни донесува корист?
4. Објаснете ја совршената рамнотежа помеѓу Христовата божествена и човечката природа.
5. Зошто можеме да бидеме особено благодарни за Христовото дело на небото?