Voorwoord

Wij leven in een tijd van ongekende zondigheid. De Bijbel vergelijkt treffend onze tijd met de dagen van Noach. De mensen eten en drinken, trouwen en worden ten huwelijk gegeven, zonder aan een toekomstig oordeel te denken. Toch zien wij de oordelen van God om ons heen, zij waarschuwen ons voor een dreigende crisis.

Omgeven door een soortgelijke graad van goddeloosheid en wereldsgezindheid leefde Jozef toch een rein en heilig leven. Het grootste deel van zijn leven werd doorgebracht in Egypte, de grootste natie van zijn tijd. Hij leefde onder wisselende omstandigheden, maar hij was toch trouw, waar hij zich ook bevond. Zijn leven van trouw te midden van een moeilijke, verleidende omgeving is een voorbeeld voor ons.

“Vooral Jozef stond bloot aan de verleidingen, die voortvloeiden uit grote lotswisselingen. In het huis van zijn vader een bijzonder geliefd kind; ten huize van Potifar een slaaf, dan een vertrouwde en metgezel; een zakenman, geschoold door studie, opmerkingsgave en omgang met mensen; in de kerker van Farao een staatsgevangene, onrechtvaardig veroordeeld, zonder hoop op rechtsherstel of vooruitzicht om vrij te komen; tijdens een grote crisis geroepen tot het leiderschap van een volk, wat stelde hem nu in staat zijn rechtschapenheid te bewaren?...

Als herdersjongen, die de kudde van zijn vader hoedde, was het reine en eenvoudige leven van Jozef gunstig geweest voor de ontwikkeling van lichamelijke en geestelijke krachten. Door gemeenschap met God, door middel van de natuur en het bestuderen van de grote waarheden, die als een heilig bezit van vader op zoon waren overgegaan, had hij geestkracht en vastheid van beginsel verkregen… Trouw aan God, geloof in de Onzienlijke, was Jozefs anker.” –Karaktervorming, blz. 51, 52, 53.

Jozef bewees getrouw te zijn, waar hij zich ook bevond, in tegenspoed of voorspoed. God stond toe, dat grote beproevingen op hem kwamen, en hoewel de weg ruw en lang was, was Jozef getrouw tot het einde. Door het bestuderen van zijn leven kunnen wij zien, hoe wij ook overwinnaars kunnen zijn. Jozef was een type van Christus, in het bijzonder in de manier, waarop hij tegenspoed verdroeg. Jozef werd beloond voor zijn trouw. Hij werd gekozen tot de eerste minister van Egypte. Na zijn dood werden hem ook twee delen onder de twaalf stammen (Ezechiël 47:13) gegeven. De twaalf stammen worden speciaal door Johannes genoemd, als hij de 144.000 beschrijft. Deze groep van verlosten wordt vertegenwoordigd door de twaalf stammen van Israël, en Jozef en één van zijn zonen zijn beiden daarin opgenomen (Openbaring 7: 4-8).

“De geschiedenis van Jozef... is een voorbeeld van hetgeen Hij (God) wil doen voor hen, die zich aan Hem overgeven en met geheel hun hart Zijn bedoeling trachten te vervullen... Maar zo'n karakter wordt niet bij toeval verkregen; dat verkrijgt men niet door bijzondere gunsten of gaven der Voorzienigheid. Een nobel karakter is het resultaat van zelftucht, van de onderwerping van de lagere natuur aan de hogere, de overgave van het eigen ik aan de dienst der liefde jegens God en de mens.” –Karaktervorming, blz. 57.

De Sabbatschool Afdeling van de Generale Conferentie