Недела
18. септември
1. САМОИСПИТУВАЊЕ
а. Иако можеме да тврдиме дека нашата радост е само во Бога, што ние како христијански управители треба да сфатиме? Изреки 28:14.
„Библиското милосрдие не е сентименталност, туку љубов која е активна. ‘Му ги лекуваат раните на Мојот народ лесномислено, велејќи: Мир! мир! а мир нема’ (Еремија 6:14; 8:11) се нарекува милосрдие. Спојувањето на гревот со светоста и вистината се нарекува милосрдие; но ова е фалсификат. Светот е полн со лажговци и измамници, затоа треба внимателно да ги испитаме нашите срца за да знаеме со сигурност дали негуваме вистинско милосрдие или не. Вистинското милосрдие нема да предизвика недоверба и лоши дела. Не го затапува духовниот меч за да не може ништо да направи. Оние кои сакаат да го прикријат злото со лажно милосрдие, всушност му велат на грешникот: ‘Ќе ти биде добро’. Фала му на Бога за милосрдието кое никогаш нема да биде расипано; на мудроста што доаѓа одозгора, која најнапред е чиста, а потоа мирна, кротка, покорна, полна со милост и добри плодови, непристрасна и нелицемерна. Плодот, пак, на правдата во мир се сее од миротворците. Ова е опис на милосрдието кое било зачнато и негувано на небото“. – Manuscript Releases, vol. 1, p. 217.
б. Што треба да го карактеризира секојдневното искуство на христијанскиот управител? Псалм 139:23,24
Понеделник
19. септември
2. НЕДОЛИЧНА РАДОСТ (1)
а. Како треба христијанскиот управител да реагира на неправдата? 1 Коринтјаните 13:6 (прв дел).
„Работата на сатаната е директно спротивна на Божјото дело. Непријателот на секое добро стои како заповедник на војска ангажирана да и наштети на човечката душа. Тој гледа со ѓаволски триумф на таканаречените Христови следбеници како се гризат и се проголтуваат еден со друг. Тој е секогаш подготвен да ги уништи животите на оние кои се трудат да му служат на Бога. Небесните ангели со чудење гледаат како луѓето им помагаат на сатанските агенти во нивната работа, обесхрабрувајќи ги срцата и правејќи го Божјиот народ слаб, немоќен и неверен“. – Spalding and Magan Collection, pp. 345, 346.
„Ако сакаме да бидеме победници, мора да ги испитаме нашите срца за да се увериме дека не негуваме ништо што го навредува Бога“. – Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists, p. 138.
б. Како христијанскиот управител избегнува да се радува на злото? 1 Петрово 5:8,9.
„Кога изговараме зборови на обесхрабрување и мрачност, сатаната слуша со ѓаволска радост, затоа што е задоволен што знае дека те вовел во своето ропство. Сатаната не може да ги чита нашите мисли, но може да ги види нашите постапки, да ги слушне нашите зборови; и поради неговото долго познавање на човечкото семејство, тој може да ги обликува своите искушенија да ги искористи нашите слабости на нашиот карактер. И колку често му дозволуваме да ја открие тајната како може да нѐ победи! О, кога би можеле да ги контролираме нашите зборови и постапки! Колку само ќе бевме силни ако нашите зборови беа такви што нема да се срамиме кога ќе се соочиме со извештајот за нив на судниот ден! Колку поинаку ќе изгледаат во Божјиот ден отколку што ни изгледаат во моментот кога ќе ги изговориме!“ – The Review and Herald, May 19, 1891.
в. Кои опомени треба да нѐ зајакнат против горенаведените искушенија? Псалм 141:3; Ефесјаните 4:29,30.
„Кога сте собрани заедно, внимавајте на зборовите. Нека вашиот разговор биде од таков карактер што нема да имате потреба од покајание“. – The Review and Herald, June 5, 1888.
Вторник
20. септември
3. НЕДОЛИЧНА РАДОСТ (2)
а. Како христијанскиот управител е предупреден да не ужива во гревовите и слабостите на другите? Ефесјаните 5:11,12.
„Додека мнозина ја занемаруваат сопствената душа, копнежливо чекаат прилика да ги критикуваат и осудуваат другите. Секој има недостатоци и не е тешко да се најде нешто со што пакоста ќе може да го толкува на нивна повреда. ‘Сега’, велат тие самонаречени судии, ‘имаме факти. Ќе фрлиме на него обвинување од кое нема да може да се ослободи’. Тие чекаат поволна прилика и тогаш го продуцираат својот пакет озборувања и ги изнесуваат своите пикантерии...
Вистинскиот христијанин нема да ликува во откривање на туѓите грешки и мани. Тој ќе го сврти погледот од расипаноста и изопаченоста, за да го гледа тоа што е привлечно и убаво. За христијанинот е мачно секое изнаоѓање на грешки и секој збор на критика и осуда“. – 5 Сведоштво, 94,95.
б. Кои се некои од примерите за тоа како христијанскиот управител треба да се воздржува да не се радува на беззаконието? Изреки 24:17,18.
„Наместо да ги обвинуваме другите, треба да бидеме критични кон себе. Прашањето што секој од нас треба да го постави е: Дали моето срце е исправно пред Бога? Дали ова однесување ќе го прослави мојот небесен Отец?’ Ако сте негувале зол дух, треба да го избркате од душата. Ваша должност е да го искорените сето она што го валка вашето срце; секој корен на горчина треба да се откорне, за другите да не се заразат од неговото штетно влијание. Не дозволувајте ниту една отровна билка да остане во почвата на вашето срце. Искорни ја сега и на нејзино место засадете ја билката на љубовта. Нека Исус биде втиснат во твојата душа.
Христос е нашиот пример. Поминал правејќи добро. Живеел за да ги благослови другите. Љубовта ги украсувала и облагородувала сите Негови постапки, а нам ни е заповедано да ги следиме Неговите стапки. Да се потсетиме дека Бог го испратил Својот единороден Син во овој свет на страдање ‘за да нè избави од секакво беззаконие и да нè очисти, та да Му бидеме народ избран, ревносен кон добри дела’ (Тит 2:14). Да се трудиме да се усогласиме со Божјите барања и да го држиме Неговиот закон. ‘Љубовта е исполнување на Законот’ (Римјаните 13:10), и Оној кој умрел за да можеме ние да живееме, ни ја дал оваа заповед да се сакаме еден со друг како што Тој нè сака нас; и светот ќе знае дека ние сме Негови ученици, ако ја имаме оваа љубов еден кон друг“. – The Review and Herald, June 5, 1888.
Среда
21. септември
4. СО НАШИТЕ БРАЌА И СЕСТРИ
а. Кое учење и искуство на првите ученици треба да биде и наше? Јаков 5:16; Филипјаните 2:1,2.
„Треба често да бидеме во молитва. Излевањето на Божјиот Дух дојде како одговор на искрената молитва... (Учениците) не беа собрани да раскажуваат скандалозни приказни. Тие не сакале да ја откријат секоја мана што можеа да ја најдат во карактерот на еден брат. Чувствувајќи ја својата духовна потреба, тие го замолиле Господа за свето помазание кое ќе им помогне да ги надминат сопствените слабости и да ги квалификува за делото на спасување на другите. Срдечно се молеле Христовата љубов да се излее во нивните срца. Ова е голема потреба во секоја црква во нашата земја денес. Зашто ‘кој е во Христос, тој е ново создание; старото помина, и ете, се создаде новото’ (2 Коринтјаните 5:17). Она што беше неприфатливо во карактерот беше исчистено од душата преку љубовта на Исус. Секоја себичност беше истерана, секоја завист, секоја клевета беше искоренета, а во срцето се случи радикална промена“. – The Review and Herald, July 22, 1890.
б. Кои фактори треба да ги имаат на ум сите христијански управители кога комуницираат со оние што тврдат дека ги сакаат? Римјаните 14:19; 1 Солунјаните 5:11.
„Не дозволувајте обичните, евтините, земни работи да ви го окупираат умот и заради тоа да бидете лишени од Исусовото присуство. Животот на црквата доаѓа од Христа, а ние и помагаме на црквата кога работиме во склад со оваа животворна сила, заборавајќи на себе и обидувајќи се да се изградиме еден со друг во најсветата вера“. – Manuscript Releases 11, 265.
„Постои сочувство кон гревот и грешниците, што е опасно за просперитетот на црквата во денешно време. Насекаде се слуша глас: ‘Мора да имаш милост!’ Но, ова чувство, кое го оправдува злото и ги брани виновниците не е библиско милосрдие. Пријателството со злите е поопасно од нивното непријателство; бидејќи никој не може да ги надвладее Божјите слуги, освен ако не ги наведе на непослушност.
Навредливиот карактер на гревот може да се процени само во светлината на крстот. Кога луѓето велат дека Бог е премногу милостив за да ги казни престапниците на Неговиот закон, нека погледнат на Голгота; тие треба да знаат дека поради тоа што Христос ја зел на Себе вината на непослушните и пострадал наместо грешниците, мечот на правдата се подигнал против Синот Божји“. – The Signs of the Times, January 6, 1881.
Четврток
22. септември
5. ПРАВИЛНА РАДОСТ
а. Како христијанскиот управител ја открива вистинската љубов? 1 Коринтјаните 13:6 (последен дел); Псалм 119:140-144,172.
„‘Мораш да имаш љубов’, овие зборови се слушаат од сите страни, особено од оние што проповедаат посветување. Меѓутоа, вистинската љубов е премногу чиста за да прикрива непризнат грев. Мораме да ги љубиме душите за кои Христос умрел, но едновремено не смееме да правиме никаков компромис со злото. Не смееме да се обединиме со бунтовниците и тоа да го нарекуваме братска љубов“. – Делата на апостолите, 554.
б. Која е крајната цел на христијанскиот управител? 1 Коринтјаните 2:2.
„Како што годините на вечноста ќе поминуваат, ќе носат сè побогати и почудесни откритија за Бога и Христа. Со зголемувањето на знаењето ќе расте и нивната љубов, стравопочит и среќа. Колку повеќе луѓето ќе знаат за Бога, толку ќе биде поголемо нивното восхитување на Неговиот карактер. И додека Христос пред нив ќе ги отвора ризниците на новите сознанија, за делото на откупувањето и неверојатните достигнувања од големата борба со сатаната, така ќе се зголемува храброста и посветеноста на нивните срца. Со восхит и радост ќе ги земаат своите златни харфи и десет илјади по десет илјади и илјада илјади гласови ќе се слеат во силен хор на благодарност...
Од најмалиот атом, до најголемиот свет, сè што е создадено, и живата и неживата природа, во својата непоматена убавина и совршена радост изјавува дека Бог е љубов“. – Големата борба, 678.
Петок
23. септември
ЛИЧЕН ПРЕГЛЕД НА ПРАШАЊАТА
1. Зошто самоиспитувањето е клучно за развивање на верно управување?
2. Кога најлесно ќе западнеме во опасност да му угодиме на непријателот, наместо да му угодиме на Христа?
3. Како можеме да бидеме во опасност внатрешно да се радуваме на беззаконието?
4. Кои се знаците на лажната љубов?
5. Како христијанскиот управител може да покаже вистинска љубов?